Χάρτης - Ντούπνιτσα (Obshtina Dupnitsa)

Η Ντούπνιτσα (βουλγαρικά: Дупница) είναι πόλη της δυτικής Βουλγαρίας. Είναι στους πρόποδες της ψηλότερης οροσειράς της Βαλκανικής Χερσονήσου, της Ρίλα, και περίπου 50 χλμ. νότια της πρωτεύουσας Σόφιας. Η Ντούπνιτσα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Επαρχίας Κιουστεντίλ. Έχει πληθυσμό 35.506 κατοίκους (2012).

Προσωνύμιο της πόλης είναι "πόλη του φαρμακείου".

Η Ντούπνιτσα αναφέρεται επίσης ως "Πράσινη και Σκιερή Πόλη", λόγω της θέσης της που την καθιστά αρκετά σκιερή το καλοκαίρι και λόγω της αφθονίας των δένδρων της. Η Ντούπνιτσα είναι, όπως λέγεται συχνά, η "Μικρή Ιταλία της Βουλγαρίας". Το προσωνύμιο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί κάτοικοι έχουν πάει όλα αυτά τα χρόνια για να εργαστούν και να ζήσουν στην Ιταλία και κάθε καλοκαίρι επιστρέφουν στην πατρίδα τους.

Η πόλη υπάρχει από την Αρχαιότητα. Ο Γερμανός περιηγητής Αρνολντ φον Χαρφ επισκέφθηκε την Ντούπνιτσα το 1499 και την περιέγραψε ως "όμορφη πόλη". Ανά την ιστορία αναφέρονται τα ονόματα Τομπίνιτσα, Ντούπλα και Ντούμπνιτσα, το τελευταίο σε χρήση μέχρι την Απελευθέρωση της Βουλγαρίας (1878), οπότε το επίσημο όνομα έγινε Ντούπνιτσα. Το 1948 η πόλη μετονομάστηκε Στάνκε Ντινιτρόφ, για μια σύντομη περίοδο το 1949 ονομαζόταν Μάρεκ, για να ξαναονομαστεί Στάνκε Ντινιτρόφ το 1950. Μετά τις δημοκρατικές αλλαγές του 1989 και εξής αποκαταστάθηκε το παλιό όνομα Ντούπνιτσα.

Στις 15 Οκτωβρίου 1902 γύρω στα 600 γυναικόπαιδα κατέφυγαν στην περιοχή της Ντούπνιτσα από τη Μακεδονία για να σωθούν από την επίθεση των τουρκικών στρατευμάτων. Σε ένα λόφο πάνω από την πόλη υπάρχει ένας γιγαντιαίος σταυρός στη μνήμη των Βούλγαρων που χάθηκαν κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στον ίδιο λόφο βρίσκονται τα ερείπια ενός μεσαιωνικού φρουρίου.

Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και δεν υπήρξε εκτόπιση Βουλγάρων Εβραίων από πρώην Βουλγαρικά εδάφη, πάνω από 4.000 Εβραίοι από μέρη της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας, που είχαν προσαρτηθεί από τη Βουλγαρία συνελήφθησαν στις 4 Μαρτίου 1943 και εκτοπίστηκαν σε στρατόπεδο εγκλεισμού στην Ντούπνιτσα. Μετά από 10 μέρες στο στρατόπεδο της Ντούπνιτσα, στις 18-19 Μαρτίου μεταφέρθηκαν με τρένο στο Λομ, στο Δούναβη.

Σήμερα η Ντούπνιτσα είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη, που συνδυάζει νέα κτίρια με σύγχρονη αρχιτεκτονική με όλα τα ιστορικά της μνημεία. Λόγω της ωραίας θέσης της στους πρόποδες της οροσειράς Ρίλα η πόλη είναι θαυμάσιος προορισμός διακοπών. Ενας από τους κύριους βιομηχανικούς κλάδους είναι η φαρμακευτική εταιρεία Ακτάβις (πρώην ΧεΦεΚα, Βουλγαρικά ΧΦΚ) που δίνει εργασία στο 30%–40% των πολιτών. Οι μικρές επιχειρήσεις αναπτύσσονται ραγδαία λόγω της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης.

Η Ντούπνιτσα είναι διάσημη για τα πολιτιστικά φεστιβάλ της. Από τη 1 Μαίου ως τις 2 Ιουνίου πραγματοποιούνται στην πόλη πολλά φεστιβάλ λόγω του πλούσιου Βουλγαρικού εορτολογίου. Η νυχτερινή ζωή είναι σημαντική. Υπάρχουν πολλές παμπ και κλαμπ, όπου οι νέοι συναντιούνται και διασκεδάζουν. Μερικά άλλα δημοφιλή μέρη για κοινωνικές επαφές είναι το πρόσφατα ανακαινισμένο Δημοτικό Πάρκο και ο Δημοτικός Κήπος (Градска градина, Γκράντσκα Γκράντινα).

Τα τελευταία χρόνια η πόλη έχει γίνει διαβόητη από τις δραστηριότητες μιας οργανωμένης εγκληματικής ομάδας με ηγέτες δύο Βούλγαρους γκάνγκστερ, τους πρώην αστυνομικούς Αγγέλ Χρίστοφ και Πλάμεν Γκάλεφ, γνωστούς ως "αδελφούς Γκάλεβι". Χρησιμοποιώντας εκφοβισμό και εκβιασμό έλεγχαν την Ντούπνιτσα σε τέτοιο βαθμό που έχουν περιγραφεί ως "οι ιδιοκτήτες της πρώτης ιδιωτικής πόλης στη Βουλγαρία". Οι Χρίστοφ και Γκάλεφ καταζητούνται έχοντας καταδικασθεί σε πέντε και τέσσερα χρόνια αντίστοιχα αλλά πιστεύεται ότι ελέγχουν ακόμη την πόλη.